IZELIZTLI - SOLEDAD

 

IZELIZTLI

Por Marisol Resendiz Pizarro

Poema ganador del certamen la ciudad en un Poema.

Dedicado a mi amigo y promotor cultural Martín Borboa


Nota del editor de "Escribosfera": (Dedicación que valoro de corazón por venir de quien admiro, la Maestra Marisol Resendiz Pizarro, de cuya obra lírica he tenido la fortuna de poder leer poemas en público por ejemplo en el Jardín Hidalgo, Azcapotzalco, Cdmx, a su lado, presentando en versión bilingüe).

 

Poema publicado, versión bilingüe, en:
Yoliztli xochicuicatl
Poesía mística
2025
Ipampa Ana Marisol Resendiz Pizarro
(Crédito de imagen Martín Borboa Gómez)

 

Zente mattiliztli ipa izeliztli ni pano no nacatl

In teotlac mocaulizti i alaua ipa no ixteuhtli

In ochpaniztin tlaxolocaltin iuan tlacaualtin nech zazanacan

nahuameh miquiliztin, tlen i tlalia ipa zente cauilt tzayanilli

Ipa inon mailli mocauiliztli i nextia in nemiliztli in miquixtelolohtin

Zente atematuiliztli i zenauliztli acopan in ohtin ipa in nemiliztli

Xochimeh poliuini nech azi no tleixnematti, teotlactin miac paquiliztli i neneloa

Ipa no ilnamiquimeh, chocaliztli mocauliztin ipa in tlen oi ualla amo miquimitotializtli

Poctlin ipa ilnamiquiyotl chia amo neltic, youaltin ipa izel meztli.

Caquitilitli tlen i ilnamiqui achicauayotl ipa in tlacameh ipa amoteo ohtli ipa in nemiliztli

Nahuameh ipa tlanezi, techiayotl ipa cotoni in amocualli oi tocah ipa to omitin

Zente yacuic nemi cochiua tocah qunin zente tlecomoctli ipa tlanemacayotl ipa in mitlayoltica ipa miquiliztli.

Netlamachiliztli iuan mazaziuliztli i pano to ixtelolohtin tlen temoa tlapachoa ipa in acualliztli

In cauilt i caua ipampa tlen netocah in teteyolocuicalt ipampa nemiliztli

Ancah tlaxilia ipa tleixnematti ipa atliztlayocan, anelly yolixtli

Tlen cochi tenacatl iztli, nemiliztin ipa tlanamecayotl no ilnamiquimeh

Iuan in techiayotl ipampa in nemiliztli toca ipampa quetzalli cuicaltl ipa caquitiliztli cuepatocah.

 

 

SOLEDAD

 

Una sensación de soledad recorre mi cuerpo

La tarde silenciosa se resbala en mi pupila

Las calles húmedas y abandonadas me musitan

sonidos fúnebres, que se insertan en un tiempo desgajado

En este delicado silencio se gesta la vida a los ojos de la muerte

Una amenaza se cierne sobre los caminos de la existencia

Flores efímeras acuden a mi mente, tardes de algarabía se disuelven

En mis memorias, lamentos silenciosos por los que han partido sin ritos funerarios

Aromas de añoranza esperas inciertas, noches de luna solitarias.

Ecos que evocan la fragilidad de lo humano en el camino profano de la vida

Sonidos de luz, esperanza de romper con la fatalidad sembrada en nuestros huesos

Una nueva vida esperando nacer como una llama de libertad en el misterio de la muerte

Ansiedad y locura desfilan ante nuestros ojos que buscan ocultarse de la adversidad

El tiempo se ha detenido para que continúe el latido de la vida

Somos arrojados a los laberintos de la mente, incierta conciencia

Que duerme al filo de la obsidiana, vivencias de libertad acechan mis recuerdos

Y la esperanza de que la vida continúe con un canto sublime con ecos de renacimiento… 

Entradas más populares de este blog

MUJERES CRONISTAS DE AZCAPOTZALCO, CDMX (primera parte)

VIERNES DE DOLORES

TRES TEMPORADAS DE FANTASMAS EN LA UNIDAD TLATILCO, AZCAPOTZALCO, CDMX